Szumią

Szumią mi, szumią cudnie - świętokrzyskie sosny -
w modrych wyżach się niosą litanie harfiane...
- kołysałem w ich szumach me szalone wiosny,
marzenia, jak śpiew sosen, pod błękitem chwiane...
I nigdy już nie będę, jak wtedy - radosny,
jak na tych szarych drogach, gdzie szumy sośniane -
ośpiewują pól letnich kilim złotokłosny
i nad głową wędrowca gędzą, w woń rozchwiane...
Szumią mi sosny moje po śródleśnych zboczach,
złotokore, - na głuchych porębach samotne, -
przy drogach - po dwie w uścisk splecione...
Mam w oczach
Wciąż ich cudnie - zielone, podniebne korony,
na błękicie fantazją linii wielokrotne - - -
- O sosny cudne, - dziwne, jak kieleckie strony...
Jan Gajzler[Ta ziemia uroczna, Kielce 2000]